Midden in een Soest’s weiland stond een groot gebouw. Het zag er eigenlijk nog modern uit, maar zo bleek later, was toch al verouderd en in zijn nadagen.
Sommigen werden verwelkomd door Jan Willem, anderen vonden met behulp van een vriendelijke collega de weg in het voor oudere mannen doolhof-achtige pand.
We mochten met 20 man in de klas en gelukkig onze mobiel bij ons houden. Dat voorrecht hebben hedendaagse scholieren niet!
De keters namen meteen achterin plaats, maar waren zo geboeid dat ze geen last veroorzaakten. Jan Willem imponeerde met een zowel inhoudelijk als persoonlijk verhaal. De effecten van Corona op de kinderen, leerachterstand, minder leerdiscipline en een hunkering naar elkaar, je weet het ergens wel, maar het kwam dichtbij! Ook zijn eigen inspanning om het lesgeven goed te doen (hij legt de lat hoog!) maakte indruk. Wij doen het hem niet even na. Respect welde op!
Hij mocht een luid, terecht en gemeend applaus ontvangen. Zijn bestuurder rector was een schoolbestuurder die we allemaal wel hadden willen hebben. Een inspirerende, ondernemende man die op bevlogen wijze zijn aanpak verwoordde. Een sterk accent op digitaal, creativiteit en de groep.
Verfrist en opgewekt vertrokken wij weer. Want optimisme was er zeker. Door de energie die Jan Willem en Kees lieten zien, is ons vertrouwen in het onderwijs dat onder druk staat toch toegenomen.
Het eten was ook goed en zeer gezellig!